SAMÎMİYETİN BEDELİ

Kâşiflerden biri yolunu kaybetmişti. Gideceği yere varamıyordu. Dolaştıkça cesâretini kaybediyor, ne yapacağını bilemiyordu. Biraz dinlenmek için oturdu. Etrâfına baktığında büyük bir uçurumun dibinde küçük, yabânî bir çiçek dikkatini çekti. Ne kadar güzel bir çiçekti! Bir an için açlık ve yorgunluğunu unuttu. Çiçeği düşündükçe onu yaratan Allah’ı hatırladı. Sonra;

“Böyle bir yerde bu çiçeğin ihtiyacını gören bir Yaratıcı şübhesiz beni de görür, benim ihtiyacımı da giderir!” diye tefekküre başladı. Olduğu yerde diz çöküp bütün kalbiyle duâ etti.

Sonra da yeni bir kuvvetle yola koyuldu. Az zaman yine yolu bulamamış hâlde yürüdükten sonra, çalılığın kenarında bir keçi yolu farkedip o yolu ta‘kîb ederek gideceği yere vardı.

Ümit; hayatın kaynağıdır. Bizi Yaradan, koruyup gözetmektedir de aynı zamanda. Yeter ki O'na sığınmasını bilelim, O'ndan yana ümidimizi kaybetmeyelim.